Data urodzenia: 1 sierpnia 1479
Wiek: 29 lat
Płeć: Lwica
Orientacja: Heteroseksualna
Stanowisko: Wiedźma, nauczycielka walki
Miejsce zamieszkania: Mieszka w małej chatce na skraju Puszczy Negru.
Wybrała to miejsce ze względu na brak innych lwów, a że doskonale
radzi sobie z nieczystymi duszami, duchy nie sprawiają jej większego
problemu.
Charakter: Kiedyś można powiedzieć że to dziewczę było niewinne i
bezbronne, bez krztyny zła które otaczało ją dookoła. Jednak Nemain
została urodzona jako córka przywódcy stada słynącego z brutalności i nieugiętości, w jej dojrzewaniu wszelka słabość była eliminowana, zastępowana przez siłę i niemalże brak uczuć. Wychowana przez ród wyjątkowo chciwy i łasy na władzę. Jej rodzina była wyjątkowo próżna, a ich wielka duma odbijała się znacząco w pogardliwych spojrzeniach, jakimi szczycili wszystko wokół siebie. Od najmłodszych lat wychowywana była do małżeństwa z następcą tronu innego stada. Jednak dzięki jej matce wyrosła również na wojowniczkę i doradczynię. Odbiło się to później nieco na jej charakterze- duża doza dyscypliny została ostatecznie zmieszana z odwagą, wiedzą, sprytem i niezwykłą śmiałością wobec obcych. Z reguły jest to osoba pomocna, miła i wiecznie uśmiechnięta. Jej pogoda ducha jest niemal zaraźliwa, podobnie jak jej uroczy śmiech. Uwodzicielskie maniery idą u niej w parze z delikatnym szaleństwem. Czasami jednak bywa tak, że ludzie uciekają jak najdalej, gdy idzie środkiem traktu. Jest to zapewne spowodowane jej ostrym spojrzeniem, odziedziczonym po rodzinie, które wywierca dziury w duszach przechodniów, dochodzi do tego także dumna postawa i dostojny krok. Nie wdaje się w bójki, dopóki są to tylko zaczepki, lecz kiedy dochodzi do złamania którejkolwiek z jej zasad- walka jest nieunikniona. Nie jest raczej typem bohaterki, po prostu ma
silny kręgosłup moralny, a co za tym idzie- woli, kiedy panuje najwyższy stopień sprawiedliwości. Nie ma problemu z zabijaniem, a wręcz sprawia jej to przyjemność. Jednak co do walki, posiada swój
własny kodeks honorowy (jak sama twierdzi, który jest bardzo elastyczny), nigdy nie zabija podstępem, woli trudną, wyrównaną walkę. Zawsze wystawia swoje zdolności na próbę. Stara się wybierać walkę w sprzyjających jej warunkach, kiedy to pokazuje swe mistrzostwo taktyczne. Zawsze dostaje to, czego chce, choćby miała przejść po trupach. Nie ma oporów przed manipulowaniem ludźmi, nie zawaha się przed kłamstwem. Nie zna litości. Jest ona waleczna, zadziorna i przede wszystkim inteligentna. Raczej daleko jej do damy, jest na to zbyt niereformowalna, zbyt uparta przy swoich racjach i nie boi się mówić tego, co myśli. Zewnętrzny chłód skrywa jednak głęboko schowaną wrażliwość, jaką została nacechowana jako kobieta. Ta delikatność została otoczona niesamowicie grubym murem, po tym jak jej świat pękł niczym mydlana bańka. Nie płacze przy wszystkich, ale podczas padania raniących dla niej słów spogląda w inną stronę. Ponadto Velasta ma serce do odkrywania nowych rzeczy, jest nieobliczalnie ciekawska
wszystkiego, co ją otacza- chciałaby to zwiedzić czy zobaczyć najlepiej od zaraz, już teraz. Czasami jej niecierpliwość wydaje się zamiast ujmować, to dodawać jej wdzięku- niecierpliwa potrafi niekiedy przypominać księżniczkę, aczkolwiek nie w złym wymiarze tego słowa. Nie tupie z irytacją, lecz z wysoko uniesioną głową władczo spogląda na kogoś, kto ociąga się z dopełnieniem danej jej obietnicy. Zanim cokolwiek wypowie, to kilka razy przemyśli, czy przypadkiem nie zdradza to za dużo o jej wnętrzu. Przez to może wydawać się tajemnicza, kiedy gwałtownie milknie, albo odsuwa się na jakiś czas, by coś przemyśleć w samotności. Z drugiej zaś strony równie dobrze może podtrzymywać rozmowę, żartując, czy opowiadając jakieś anegdotki. W tłumie potrafi trzymać się więc na uboczu, a gdy natomiast wymaga tego sytuacja- potrafi wyjść na sam przód do centrum wydarzeń.
Rodzina:
- Alsira † - matka, bardzo dbała o dobro swoich dzieci, była nauczycielką Velasty i jej mentorką. Była lwicą dobrze wykształconą, piękną i przebiegłą- co tworzyło bardzo niebezpieczną mieszankę. Jako jedyna miała wpływ na ojca Velasty, potrafiła uspokoić jego wybuchowy temperament. Była również bardzo oddana swojej rodzinie, co później przypłaciła życiem.
- Juvenate †- ojciec. Nigdy nie wykazywał większego zainteresowania Velastą. Całą uwagę skupiał na swoim synu, dziedzicu tronu. Velastę od urodzenia skazał na małżeństwo z innym lwem, dbając jedynie o swoje dobro. Nie dbał o jej wykształcenie, chciał jedynie by była posłuszna i w przyszłości została dobrą żoną.
- Pharos †- brat. Kropka w kropkę kopia ich ojca. Kiedy byli młodymi lwiątkami, byli sobie bardzo bliscy, mówili sobie o wszystkim. Jednak po śmierci ich wspólnego przyjaciela wszystko się zmieniło, Pharos wdał się w ojca i już nigdy więcej nie przykuwał większej uwagi do swojej siostry.
Partner: Brak
Ex: Kharza'kzad Arabani †
Potomstwo: Merinid †
Umiejętności magiczne:
- Jej najpotężniejszą i podstawową mocą jest Tathlyn - nazwana mianem "nocnego zabójcy" moc już niemal całkowicie zanikła, jednak dalej tkwi w jej ciele, wciąż raniąc ją niosącym ze sobą bólem. Na początku, pod jej skórą widoczne były czarne linki, przypominające żyły. Pulsowały i rozprzestrzeniały się po jej ciele, powodując wielki ból. Poprzez dotyk, mogła przenieść to cierpienie na inną osobę, nawet bezwiednie. Ciskając całą swoją moc w kogoś, jej ból delikatnie ustawał, jednak osoba obdarzona jej mocą przez chwilę się szarpała, a potem umierała w męczarniach. Nikt nawet nie mógł jej przytulić, poklepać po ramieniu, pocałować. Z czasem nauczyła się to kontrolować, pnącza zamiast pod skórą, zaczęły krążyć wokół jej ciała i już sam jej dotyk nie jest taki bolesny. Nauczyła się również kompletnie ukryć tą moc i częściowo pozbyć się bólu.
- Czarna magia- posiada dużą wiedzę z zakresu właśnie tego rodzaju magii. Korzystając z krwi lub kości martwych istot, może korzystać z podstawowych zaklęć. Pozwalają jej między innymi na kontaktowanie się lub obserwowanie innych przez gładkie tafle, takie jak lustro czy woda. Może posługiwać się również zaklęciami wyglądu, inaczej znanymi jako groza, urok i fascynacja, pozwalają Velaście ukryć, czym jest naprawdę. Groza odmienia jej wygląd tak, że przeraża nieprzyjaciół. Zamiast włosów z głowy może wyrastać kłąb czarnych węży, a jej oczy mogą błyszczeć niczym rozżarzone węgle. Urok i fascynacja działają razem. Pierwszy sprawia. że dziewczyna wydaje się piękniejsza niż w rzeczywistości; fascynacja z kolei zmusza mężczyznę, by uwierzył we wszystko, co mu powie.
Aparycja:
- Wysokość: 100 cm
- Waga: 120 kg
- Wysokość po przemianie: 170 cm
Historia: Urodziła się tylko dla jednego celu, jej małżeństwo miało zjednoczyć dwa wrogo nastawione do siebie stada. Przez całe dzieciństwo towarzyszyła jej jedynie matka i przez kilka pierwszych lat, również brat. Tylko oni w całym stadzie o nią dbali. Jej ojciec traktował ją jedynie jak przedmiot, który miał zapewnić mu lepszy byt. Nie była przystosowana do innego życia, żyła w tym celu przez wiele lat i nie wyobrażała sobie tego, żeby zbuntować się przeciwko ojcu. Bez mrugnięcia okiem przyjmowała wszystkie obelgi rzucane w jej stronę, nie narzekała gdy narzucano jej to, co ma myśleć, kim ma być. Jednak dużą część jej charakteru ukształtowały jej nauczycielki. Nie te, które wynajmował jej ojciec- nie te, które uczyły ją tego, jak być dobrą żoną. Jak uśmiechać się mimo wewnętrznego bólu, jak zachowywać pozory, dobrze się wyrażać, traktować innych z szacunkiem... i przede wszystkim tego, jak nie być sobą. Lecz te, które mimo zakazów ojca, zatrudniała matka Velasty- te, które uczyły ją walczyć, przedstawiały jej dziedziny nauk, o której jej własna matka nie miała pojęcia. Dzięki tym mentorkom poznała podstawy zielarstwa, alchemii, czarnej oraz białej magii, astronomii. Uczyły ją kraść, uwodzić, pokazały jej coś, co zawsze było dla niej surowo zabronione. A wiadomo, że zakazany owoc smakuje najlepiej... W wieku osiemnastu lat poślubiła trzydzieści lat starszego samca. Nigdy nie była szczęśliwa w tym małżeństwie, jej mąż na każdym kroku ją krzywdził, fizycznie i psychicznie, jednak musiała zachowywać pozory. Nie miała innego wyboru. Przez sześć lat żyła dworskim życiem, zachwycała się płytkimi plotkami bez pokrycia, wciąż utrzymywała maskę głupiutkiej i niewinnej istotki. I tak skończyłoby się jej życie, gdyby nie pewien niesamowicie ważny moment, który wszystkim wydawał się jedynie malutkim szczegółem. W wieku dwudziestu czterech lat ukazały się jej moce. Sama nie zdawała sobie sprawy z własnej siły,
przez całe życie wychowywana była tak, jakby nigdy w jej krwi nie płynęła ani kropla magicznej mocy. Kiedy na świat przyszło jej pierwsze lwiątko, Merinid, jej moc jedynie przybrała na sile, powoli wprowadzając w jej życie zamęt. Jej partner z dnia na dzień przesuwał się coraz bliżej skraju szaleństwa. I pewnego dnia, mała kropla przelała tą czarę. Kharza'kzad kompletnie podkradał zmysły, w ciągu jednej nocy wymordował połowę swojego dworu, matkę oraz dziecko Velasty, którego Alsira nie zdołała obronić. Serce Velasty pękło z żalu i bólu, a razem z nim, pękła bariera, oddzielająca ją od jej całkowitej mocy. Jej magia wybuchła, niszcząc wszystko na swojej drodze, zabijając każde stworzenie w okręgu kilku mil... i jednocześnie sama niemal całkowicie znikając. Pozbawiona mocy, rodziny, domu i jedynych dwóch osób, jakie prawdziwie kochała, Velasta wyruszyła w swą podróż, szukając nowego domu. I tak dotarła tutaj, zaczynając nowe życie, wyrzucając z pamięci cały ból, zżerający ją od środka.
Patron: Walpurgis
Talizman: Link
Ciekawostki:
- Jest wrażliwa na sól i jarzębinowe drewno. Te dwie rzeczy sprawiają jej ból, chociaż sama sól używana jako przyprawa raczej jej nie szkodzi.
- Jej ulubionymi kwiatami są róże, sama posiada kilka krzaków w ogródku.
- Jako nauczycielka walki, jest opisywana jako strasznie złośliwa.
- Potrafi się dobrze kryć i jest z natury cicha, więc przygotujcie się na to, że może być niewidzialna.
- Lubi skupiać się na szczegółach. Twierdzi, że takie właśnie szczegóły mówią bardzo wiele o danym człowieku.
Login na discordzie: Slake
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz